In gesprek met Jack de Boeff, glazuurder bij Keramiekwerk op Het Dorp
“Hoi Jack, is het Jacques of Jack?”
“Het is Jack, de meeste schrijven Jacques. En ‘de Boeff met dubbel f. Ik ben van de adellijke tak, maar dan heel ver weg, hahaha.” De toon is gezet, dit is Jack ten voeten uit.
Jack woont nu een jaar of tien op Het Dorp en is werkzaam op de maandag, dinsdag en donderdag bij Keramiekwerk. Jack is vanaf het eerste uur betrokken bij de totstandkoming van de Rijksmuseum bekers en zorgt ervoor dat ze van een glazuurlaag worden voorzien. Eerst op De Wissel bij Tia en na de wisseling van locatie nu bij Ingrid en Melissa. Als je het keramiekatelier binnenloopt zie je Jack op de rug geconcentreerd de bekers glazuren. En dat doet Jack vol overgave en heel gedreven. Hij wil alle bekers die hij die dag krijgt aangeleverd van een laagje glazuur voorzien. Een doel, een target, dat is Jack gewend van huis uit en dat is zijn drijfveer.
Jack is geboren in Apeldoorn en verhuist op jonge leeftijd naar Westervoort, daarna Zevenaar. Hij doorloopt de MAVO, daarna volgt de HAVO in Arnhem. Dat betekent iedere dag open neer naar Arnhem, echter zijn vader is als luchtmachtofficier gelegerd in Schaarsbergen en Jack rijdt iedere dag met hem mee. Na de HAVO is het duidelijk dat hij wil werken. Eerst bij een tuinder waar hij alles aanpakt: Aardbeien plukken, spruiten telen, witlof trekken etc. Jack heeft alle groenten in handen gehad, het is werken in weer en wind. Flink sjouwen en koude kapotte handen. Maar voor Jack geen probleem. “Aardbeien werden per bakje uitbetaald, dat was flink verdienen”. Op mijn opmerking ’je hebt het een poos gedaan, je zult wel van buiten werken houden’ komt Jack verrassend uit de hoek: “Buiten werken? Nee joh, het was werk en de tuinder had een mooie dochter”. Hahaha.
Na een jaar kiest Jack voor een verkoopfunctie bij V & D. Zoals Jack zelf zegt, dat was ‘jagen op klanten’. Zo verkoopt hij in een maand tijd tientallen kostuums terwijl de bedrijfsleider heel voorzichtig had ingezet op een paar exemplaren van dit nieuwe product in het assortiment. Het loopt meteen als een trein, omdat een vette bonus per verkocht kostuum in het vooruitzicht ligt! Via interne opleidingen wordt hij chef herenmode en bekleedt hij diverse middenkader functies. Tot zijn 35e werkt Jack daar met veel plezier. Maar het wordt tijd voor wat anders. In die periode is de computer in opkomst en Jack ziet al snel mogelijkheden met name voor bedrijven en werknemers via het PC privé project. Bij het Duitse bedrijf Vobis verkoopt hij bij de Luchtmacht in Enschede in één klap 6000 pc’s. Een succes, maar de prestaties zorgen ook voor jaloerse blikken vooral bij de zoon van de eigenaar. Na een jaar stapt Jack op en duikt de beddenwereld in bij Concorde in Arnhem. Ook hier blijkt hij een neus voor de verkoop te hebben en de matrassen en bedden vliegen de deur uit.” Iedere klant die hier binnenkomt koopt iets, al is het een balpen met ons logo”, is het credo van Jack. En dan op een doodnormale dag met een matras in de hand om een klant te helpen inladen, klapt Jack tegen de deurpost. Hij is uit evenwicht en zijn zicht is slecht. Schrikken natuurlijk, maar na een poosje gaat het wel weer. Echter de klachten komen terug. Op aanraden van zijn naasten bezoekt Jack de huisarts en wordt doorgestuurd naar de neuroloog in Rijnstate. De diagnose luidt MS. Dat is 12 jaar geleden.
Een enorme klap, werken lukt niet meer, Jack is arbeidsongeschikt. Met medicatie en therapie blijft Jack redelijk op de been, echter de functies worden minder. In Rheden krijgt Jack dagbesteding, hij gaat op zijn scootmobiel vanuit Westervoort naar Rheden. Thuis wonen wordt lastiger en zijn nieuwe woonomgeving wordt Het Dorp op de Roedelweg. Weg van vrouw en twee dochters, weg gezinsleven. Jack zegt hierover: “Moeilijk, niet fijn, het is zoals het is”. Maar het verdriet zit zichtbaar hoog. Jack moet bezig zijn en probeert op de nieuwe plek zijn weg te vinden. Op H150 start hij met brei en haakwerk van shawls, maar dat vindt hij na een poosje toch eigenlijk niks. Bij keramiek kan hij zijn ei kwijt en maakt vazen en potten. Tegelijkertijd komen er in die tijd wat meer gerichte opdrachten van derden binnen. En als de productie voor het Rijksmuseum wordt gestart, heeft Jack zijn zinnen gezet op het glazuren van deze kopjes. “Ik wil graag de beste zijn in wat ik doe en wil laten zien wat ik kan. Ik ben trots als mijn kopjes in het Rijksmuseum liggen, dat kan niet iedereen zeggen toch?” Jack vervolgt: “Het bezoek aan De Onderwijsspecialisten was ook geweldig”. Jack nam in de zomer namens het keramiek team bloemen en de complimenten van de medewerkers van De Onderwijsspecialisten in ontvangst voor de mooie speciale koffiekopjes voor hun hoofdkantoor. Dat zijn de krenten in de pap.
Jack woont nu op de Jachtweg. Hij heeft weliswaar een goede band met iedereen maar niet heel veel connectie of gedeelde interesses. Jack kijkt vooruit en probeert er zoveel mogelijk van te maken. Hij geniet enorm van zijn Jura koffiemachine en kan enthousiast vertellen hoe lekker de koffie wel niet is. Jack heeft een liefde voor techniek en muziek. In zijn huis staan twee megaboxen van 160 watt, ruim voldoende vermogen om het hele Dorp van muziek te voorzien.
Na een dik uur besluiten we het gesprek en Jack zegt: “Het liefste doe ik alles zelf, ik wil zo min mogelijk hulp van anderen”. En vervolgt:” Zo, nu moet ik wat eten anders val ik om”. Om vervolgens weg te rollen in zijn stoel. Hahaha, typisch Jack.
